برای هموطنان بسیجی ام

فكر مي كرديم راهپيمايي سكوت مي تواند راه گفتگو را برايمان باز كند. خواستيم به شما بفهمانيم كه ما نه با شخص خاصي نه با تفكر خاصي مشكل نداريم. ما فقط مي خواهيم به حق انتخابمان احترام بگذاريد. و يادتان بيايد كه ما هم ايراني هستيم و سهم ما از اين خاك اگر بيشتر از شما نباشد كمتر هم نيست.مي خواستيم بگوييم برادر و خواهر بسيجي حساب شما از دولت جداست. اگر از سر خشم چيزي مي گوييم كه شما را ناراحت مي كند خوب، سكوت مي كنيم. ما اين را خوب مي فهميم زماني كه آدم به كسي معتقد است از ته دل، اگر خلافش را بشنود چه حالي مي شود. خواستيم بگوييم ما هموطنيم جدا از تمام اعتقادات و تفكرات.

اما تو چه كردي؟ اسلحه ات را كه بايد در كنار ما رو به دشمن مي گرفتي به سمت كساني گرفتي كه به احترام ايراني بودنت چشم بر تفاوتها بستند. از همان ابتداي انقلاب هركار كه خواستي كردي. به چه حكمي، نمي دانم. اما اين هفته اخير شرم آورترين خاطرات را برايمان رقم زدي. تو هموطنانت را كشتي. به همين صراحت و به همين تلخي. كدام تفكر است كه به تو اين اجازه را مي دهد كه به پيرها حمله كني، زن باردار را كتك بزني يا آن تيرهاي جديدت را روي بدن هموطنانت امتحان كني. و حالا اين حركت آخرتان. تجمع درست جايي كه ديروز ما قرار گذاشتيم كه جمع شويم. حواست هست بازيچه دست چه كساني شده اي؟ حواست هست كه چه بازي خطرناكي را شروع كرده اي؟ مي خواهند ما را رو در روي هم قرار دهند. مي خواهند فاصله بين ما را عميق تر كنند. مي خواهند ما را به جان هم بياندازند. برويد جمع شويد امروز ما نمي آييم. برويد و فريادهاي شادي از ته دلتان را بكشيد و فكر كنيد كه بر دشمنانتان پيروز شده ايد. فكر كنيد ما پا پس كشيديم. ما با شما مقابله نمي كنيم اما نه به اين خاطر كه ترسيده ايم و نه به اين خاطر كه نمي خواهيم با شما روبرو شويم  چرا كه كينه مان از شما خيلي عميقتر از اين حرفهاست. ما نمي آييم چون نمي خواهيم ايراني در برابر ايراني بايستد. ما نمي آييم چون ايراني حرمت دارد و ما اين حرمت را نگه مي داريم حتي اگر شما قدرش را ندانيد...