به احترام ۲۵ خرداد و تمام روزهای بعدش

 مرد به درد همچين روزهايي مي خورد. كه باشد، صاف زل بزند در چشمانت كه تو كجا؟ بشين سرجات همين ما مي ريم بسه. بعد تو سرتق بازي دربياوري راهت را بكشي بروي و بداني يكي هست كه حواسش به تو هست حتي اگر چتر حمايتش از آن ور سيم نزديكتر نيايد. بي مرد و حمايتش مبارزه سياسي هم به آدم نمي چسبد...

پینوشت توضیحی:برای همه آنهایی که ما را باور ندارند ما اگر تنهاترین و غمگین ترین آدمهای روی زمین هم باشیم اما چیزی از رسالتمان کم نمی شود. ۱۶ آذر ما داریم می آییم...