امتحان فرح بخش

   - دیوارتابی را تعریف کنید؟
برگه اول : نوعی تابش ایرانی است که ...
یعنی چه؟ هی می خوانم تابش ایرانی. هی با خودم فکر می کنم من که چنین چیزی نگفتم بهشان، از کجا این را درآورده. اصلا تابش مگر ایرانی، غیر ایرانی دارد. حوصله فکر کردن ندارم.نصف نمره را می دهم و می روم سراغ برگه بعدی.
برگه دوم : نوعی تابش ایرانی است که ...
ای بابا. این دیگر چه صیغه ای است. تمام برگه ها را چک می کنم . به غیر از آنهایی که جواب نداده اند یا کلا خزعبل نوشته اند بقیه همین را مرقوم فرموده اند. معما حل می شود. تقلب کرده اند و یکی از روی جزوه برای بقیه خوانده. فقط مشکل اینجاست  که یا نویسنده جزوه مشکل شنوایی داشته و سر کلاس دیواری را ایرانی نوشته یا خواننده جزوه مشکل بیان داشته بقیه دیواری را ایرانی شنیده اند. همه شان هم کلا پرت یک لحظه فکر نکرده اند این که دارند می نویسند یعنی چه. یا شاید هم فکر کرده اند تابش هم ،بسته به هویت ایرانی- اسلامی تغییر می کند. حالا این وسط یکی از بقیه نابغه تر...
نوشته : نوعی تابش لیوانی است که ...
من از خنده پهن زمین. یعنی همچین دانشجویان نخبه ای دارم من ...

نظرات

ارسال یک نظر

پست‌های معروف از این وبلاگ

بزن بزن دف دل را / خراب و خانه گل را / که من اسیر شبم شب

در من زنی است که مویه می کند، کاه می پاشد به هوا، خاک می ریزد بر سر، اما سرد نمی شود. زنی که یادش رفت پشت سر کسی که می رفت آب بریزد. زن داغش عین روز اول تازه است ... نه صورتش را، که دلم را می خراشد. در من جوی خونی جاریست و کسی که حزین می خواند : "به آتش تو نشستیم و دود شوق برآمد / تو ساعتی ننشستی که آتشی بنشانی "*  ... * سعدی پینوشت :   الکی  محسن نامجو را گوش کنید. سه تارش خود جادوست. یک روز می آیم برایتان می گویم از سحر این ساز. از وقتی در آغوش می گیری اش و رویا آغاز می شود. فعلا بروید گوش کنیدش و تا آسمان بروید ...  
بیشتر بخوانيد
سال تحویل که نزدیک شد لباس نو پوشیدم و نشستم سر سفره. قبلش اشکها را ریخته بودم، زیاد و بی انتها، در سیاهی شب و وقتی همه خواب بودند. اما به خودم قول دادم گریه را بگذارم در همان شب بماند، در آن سال سیاهِ منحوس و فردا که صبح شد و سال نو، دیگر اشکی نباشد. قبلترش سبزه سبز کردم، تخم مرغ رنگ کردم و سفره هفت سین را چیدم تا یادم نرود زندگی هیچوقت منتظر هیچ کس نمی ماند ... می دانی؟ جایی باید ایستاد و به زندگی سلام دوباره داد و ایمان آورد، این بار نه به آغاز فصل سرد که به بهار، به شور، به عشق، به زندگی ... جایی باید تلخیها را ریخت دور، نفسی تازه کرد و دوباره از نو راه افتاد ... روز تازه/سال تازه مبارک همه مان باشد ...
بیشتر بخوانيد

شعرخوانی ها- دو

این سترگِ ارغوانیِ شراب مــــــــــرا راهی نیست من به بوی سیگار تو عاشقـــی ها می کنم من از تو می نویســــم تو هر که را دوست داری بخـــوان ... من پیاده ی تـــو ام تجریش ُ شریعتیُ نوابُ صیادُ هنگامُ شب آ هنگام تو ام من انقلاب توام چمران نه ..هفت تیر خورده ی تو ام مـــن به تنهایی طــــهرانِ تــــو ام هــر چه شیراز بروم ُ بزنم به لب تر کردنی از تو نابــــــ اَم نمی کند خرابـــــ اَم نمی کند سجاد افشاریان نمایشنامه نویس است و بازیگر و صد البته شاعر. این شعرش را در انتهای نمایش "صد سال پیش از تنهایی ما" با صدای خودش خواند. اگر نمایش را دیده اید، بدانید و آگاه باشید آنکه سیامک صفری از بین جمعیت کاغذ را داد دستش تا شعر را بخواند تماشاگر نبود، نویسنده کار بود و شاعر این قطعه ...
بیشتر بخوانيد